Woonplaats Assen I

🎼🎼 Hallo Allemaal 🎼🎼,

Daar is ie weer😏: jullie aller Prietprater😇. Ik hoop dat jullie ieder zullen denken ” oh, dat vind ik leuk, weer regelmatig iets interessants te lezen”, en diegenen die daar geen prijs op stellen 😪, kunnen een schriftelijk verzoek ( in 3-voud) indienen om ervan verschoond te blijven!

In ieder geval wil de Prietprater zo veel mogelijk het verloop van zijn persoonlijk- en ambtelijk leven delen met U, zodat dat leven, – na mijn hopelijk nog ver in de toekomst liggend verscheiden🥴-, voor latere generaties voor de eeuwigheid is vastgelegd. ( Zeker niet eigenwijs en arrogant bedoeld, maar ik vind het jammer, dat ik mijn ouders niet meer bevraagd heb, bijv weet ik niet veel hoe mijn vader van jongeman een geslaagde boer is geworden en ook niet of en zo ja waar mijn moeder als jong meisje heeft gewerkt etc.?? ).

Heb nog effe terug gelezen in mijn laatste Prietprater (3 mei ’22, standplaats Appelscha IV) waar we waren gebleven: de verhuizing naar Assen en mijn start bij de districtsstaf Rijkspolitie in Groningen.

Een mooi begin van deze Prietprater vind ik wat ons gezin in Assen aan vreugde beleefde met de komst van onze lieve dochter Jamie. Deze Prietprater vertelt hoe na onze Sonja, Jamie uiteindelijk in ons gezin kwam👍. Inderdaad liep ons gezin ” op rolletjes”, ieder beleefde veel plezier aan de jonge dochter en lief zusje. Zodanig zelfs, dat Marjan en ik ons gezin in staat achtten en gemotiveerd waren nog een dochter/ zusje met liefde daarin een plekje te geven. Eerst nog bezig geweest met de bureaucratische procedure voor een evt. 2e adoptie dochter, al snel gekozen voor een andere richting : de mogelijkheden bezien voor een pleegdochter. Zodoende kwamen we uiteindelijk in contact met Chris Meijer, maatschappelijk werker bij de Raad voor de Kinderbescherming in Groningen. Dit is rond september 1982 geweest. Chris was een fijne en open vent, realistisch en werd in dit gebeuren voor ons een sterke leidsman. Op enig moment vertelde hij dat hij ons graag in contact wilde brengen met een klein meisje, Jamie, verblijvende in het Kindertehuis Maria Christina in Vries. Zodoende op of omstreeks 8 oktober 1982 gingen wij met hem en samen met Sonja, naar Vries. Sonja had alvast een kadootje voor haar meegenomen. Na eerst kennis gemaakt te hebben met de directeur Terpstra en leidster Roelie, zagen we voor het eerst Jamie van school komen, ons ziende, verlegen wegrende en op de trap in de hal ging zitten. En Sonja durfde het kadootje niet te geven.🥴. Uiteindelijk kwam het natuurlijk goed. Met de betrokken personen al gauw afspraken gemaakt dat Jamie vanaf dan de weekenden bij ons ging doorbrengen. Ik haalde haar vrijdags- middag na het werk op 😍en zondagsmiddags moest ze weer in Vries zijn😭. Ophalen was voor ieder een feestje, wegbrengen steeds weer een bewogen moment, stil zat ze dan in de auto op weg naar Vries😥.

Eenmaal dan bij ons thuis, wilde Jamie graag samen met Sonja in “bad “ spelen( een grote grijze plastic tobbe) , met als fijn sluitstuk van dit geheel, het aandoen van haar nieuwe eigen setje van broekje en hemdje en een warme badjas.

Elk weekend verheugden we ons op haar komst, net als haar ” toekomstige” broers en zusje🌞. Omdat het zo goed ging, stelden wij Chris de vraag wanneer Jamie langer bij ons mocht blijven! Vooral omdat Jamie voortdurend aangaf wel ” altijd bij ons te willen blijven”! Overleg van hem met Terpstra en Roelie leidde er toe dat Jamie de hele kerstvakantie mocht blijven en na door”drammen” van ons, na die vakantie uiteindelijk zelfs helemaal ( overigens met bezwaren van MC) bij ons mocht blijven! Feest😍😀🌞 Vanaf januari 1983 was het “ onze” Jamie en gingen we als – nu compleet- gezin onze gezamenlijke verdere toekomst tegemoet.👍🌞😍😀

Een fijn en onmisbaar relaas van dit begin, dat nog zeker een vervolg heeft.👍

“””Er is slechts een weg naar geluk en dat is op te houden met je zorgen maken over dingen waar je geen invlied oo hebt ”””

🤡, uw Prietprater