?? Hallo Allemaal ??,

Ik had niet gedacht dat het denken en schrijven over mijn vroegste jeugd tot meerdere Prietpraters  zou leiden?! Zoals al eerder gesteld, ik ben er nu regelmatig mee bezig en wordt ook nog gestimuleerd door jullie plezierige reacties! Al schrijvende komen er ook weer nieuwe herinneringen naar boven.

Dus nog maar eens wat “ historie en geschiedenis” opgehaald.

In het “jaarprogramma” van het boerenbedrijf  waren zeker enkele belangrijke momenten en hoogtepunten te onderkennen!

Een heel belangrijk hoogtepunt, zeker als mee belevend jongetje, was het dorsen.

Dit gebeurde rond september op het erf van de boerderij. In augustus was de rogge  en haver geoogst en in bossen gebonden, tot een graanberg gestapeld bij de boerderij.

Ik kan mij herinneren dat ik meeging naar het land en ook meehielp om graanbossen te maken : een handigheid: een arm vol graan oppakken en met een handvol graanstengels rond de bos binden en een knoop maken! Het handmatige gebeurde om ruimte te maken aan het begin van het perceel, zodat de mechanische maaimachine ruimte kreeg om te beginnen. De graanbossen werden daarna dus naar de boerderij gebracht.

Op enig moment was het zover: een levensgrote dorsmachine werd aangevoerd, aangedreven door een lange leren riem  naar een soort generator op wielen en een graanpers. Boeren hielpen elkaar mee op deze dagen: 2 personen op de graanberg om graanbossen naar de dorsmachine te gooien, 2 mannen boven op de dorsmachine, die de bossen los maakten en gedoseerd de dorsmachine invoerden, mannen bij de balenpersen en mannen die de zakken graan, achter aan de machine afhandelden. Balen moesten weer verder opgetast worden. De volle zakken graan, haver en vooral rogge , werden gelijk vervolgens naar de graan molen in het dorp gereden en daar gemalen.

Als jongetje genoot je van alle drukte, dynamiek en machines die je op jouw erf aan het werk zag. Mannen die met plezier en kameraadschap hard aan het werk waren. Oogsten is voor een boer uiteindelijk ook de kers op de taart en de verzekering dat er voer voor zijn vee in de winter is.

Geweldig, het was ook voor de gehele buurt een sociaal gebeuren.

Net zo goed een gebeurtenis als in het voorjaar de koeien weer naar het weiland konden.  Een truck met oplegger/veewagen kwam voorrijden, koeien erin , aldan niet gemakkelijk of vrijwillig ,en dan naar de meent in Blaricum of Bussum.

Na een winter waarin de boerderij dus vol koeien stond, ineens lege stallen. Die werden dan schoon gemaakt, opnieuw geschilderd en rond de zomertijd kwamen jeugdgroepen op die deel, in die stallen kamperen, schoolreisjes, sportverenigingen etc. Gaf weer een aparte drukte, in huis, op het erf.

Dit is ook een passend moment om een jeugdzonde te bekennen.

s’Avonds kwamen buurtbewoners, kennissen etc. verse avondmelk ophalen, in pannen, flessen etc. Pa zette hiervoor een melkbus met de benodigde melk klaar. Iets ouder was je zover dat je ook de klanten mocht helpen: melk inscheppen, betalen etc. In een dorp waar in die tijd nog niets gebeurde, was een bioscoop dus het verzamelpunt van jonge jeugd. Wat wilde ik graag zondagmiddag met vrienden naar de film, Tarzanfilms, actiefilms etc. Om regelmatig dus zondagmiddag daar heen te kunnen, moest je wel een beetje geld hebben; ik dacht dat een kaartje 80 cent kostte, vooraan en tijdens de film ging je op een betere plaats zitten.

Helaas, ik beken en zou het eigenlijk moeten biechten, meer dan eens was het ontvangen melkgeld,( dat gewoon in een bakje ging), de bron voor het betalen van het bioscoopkaartje!

Alweer een heel verhaal voor deze keer.

Ik hoop op veel leesplezier!

Overigens vandaagde officiële kroon op het “dry januari” project: een heerlijk glaasje levenselixer ( en de rest)

Uw verteller en scribent, Wim A Smit ?