Standplaats Appelscha III

🎼🎼 Hallo Allemaal 🎼🎼,

Een scherpe lezer miste in een van de laatste columns helemaal de naam en bijzonderheden van de ( toen nog) onze Benjamin, Henk J A. Klopt , maar in 1977 nog maar een 3-jarig wezentje, dat net ” kwam kijken”! Klein ” dingetje”: ik herinner nog wel een “ soort” eerste vriendje, Erwin, die voortdurend ”” pee ”” riep! Zijn broers begonnen dan ook ” pee” te roepen, uiteindelijk leidend tot een gek plagerig “dingetje” in huis. Wel iets leuks over onze benjamin: elke 14-dagen naar Opa en Oma in Echten, Henk onderweg staand tussen de beide voorstoelen, en dan samen op zoek naar auto’s met de meest recente kentekens😊! Elf dagen alleen voor de kids zorgen. Een ding weet ik nog wel: in die dagen komt een vader aan de deur, klagen dat een van mijn kids, voortdurend? zijn dochter, Antoinette, pestte! Natuurlijk deze vader bezworen dat dit nooit meer zou voorkomen ( en terecht!). Ik was daarop zo kwaad, de deur was net dicht, en de juist daar staande Wiebren ( onschuldig!?), kreeg zijn eerste ( en overigens enige) lichamelijke 😬 ” woke- opvoeding”! Maar verder hebben we het met elkaar prima ” gered” tot 22 maart!
Mijn lief en ik hebben lang en zorgvuldig nagedacht hoe we ons dochterje zouden noemen. Uiteindelijk eensgezind gekozen voor haar als voornaam Sonja, haar tweede naam Meta, die haar moeder haar had gegeven en als derde naam Maimunah, uit respect naar haar moeders naam! Gelukkig wel veel gebeld met mijn Lief en zo op de hoogte gebleven van haar veelal emotionele ervaringen: eerste zicht op een klein lief hoopje mens, de kleinste van de babies, kwetsbaar en teer, liefde op het eerste en ook eeuwige gezicht, naar de rechter voor de officiele adoptie-uitspraak ( heel eng!), en ook nog enkele mooie kennismakingen met Indonesie, oa. de hoofdstad van Nederlands Indie, Bandoeng. Maar mijn Lief had maar een belang: zo snel mogelijk met dit kleine meisje naar haar gezin en haar daar tot een gezond en fleurig mensje te laten worden! Zo naderde dan gelukkig de thuiskomst: donderdag 22 maart 1979 in de ochtend op Schiphol. Heel scherp nog : een echte winterse dag, met sneeuw en een temperatuur rond de 4 graden ( zie google). Keurig op tijd aldaar. Een mooi bijkomend dingetje: mijn politie legitimatiebewijs ” opende” grenzen, zomaar langs de Marechaussee en naar de uitgang van het vliegtuig, en zo konden we mijn Lief en onze baby Sonja direct uit het vliegtuig tegemoet rennen. Daar is ie dan echt : kleine Henkie rende het hardst naar het reiswiegje en riep: “” dag , mijn kleine lieve platneusje “ en kuste haar. Een emotioneel moment voor ieder van ons😇. Mijn Lief in een soort zomerjurkje, dus ik zei: ”” zo wel even een jasje aan””, nee, ”” niet nodig””, maar eenmaal buiten bevroor ze meteen van Indonesische warmte naar Hollandse winterkoude!😅 Op weg naar Appelscha, waar iedereen op mijn Lief en ons dochtertje wachtte! Hectisch, hectisch die eerste dagen, eigenlijk alle familie en vrienden kwamen moeder en dochter feliciteren. De huisarts die langs kwam en haar onderzocht. Was redelijk tevreden, maar toen hij haar medicatie- lijst zag, hartgrondig vloekte vanwege de zeer zware medicijnen die Sonja tot vertrek had gekregen! Op zich ging onze Sonja al spoedig op weg naar een gezonde ” Hollandse baby”, liefde en 3 x R doet een heleboel, maar snel tekende zich een lastig lichamelijk probleem( pje) af: ernstige jeuk en ontstekingtjes aan beide voeten, echt een pittig probleem voor het kleine ding. Om een lang verhaal kort te maken, ” tig “ bezoeken aan de kinderarts en dermatoloog in Assen, die zich geweldig inzette om oorzaak en oplossingen te vinden. Zelfs zodanig betrokken, dat hij ,dr Terpstra, ons ineens thuis enthousiast opbelde, dat we zsm bij hem moesten komen. In een Amerikaans medisch tijdschrift had hij gelezen over een soortgelijke casus. Hij schreef passende medicatie uit, die hielp en na wat langere tijd zelfs het probleem oploste! Hulde aan de medische zorg van dr Hoekstra, huisarts, dr Wierenga, kinderarts en dr Terpstra!

Ik merk dat ik deze episode in mijn/ ons leven heel gedetailleerd beschrijf. Ik voel bij mijzelf dat ik – met deze column- vanuit mijn hart en herinnering, een van de belangrijkste keuzes uit mijn/ ons leven vertel, die voor ieder – en die na mij komt -, van belang is om te kennen ( en er komt nog een😍)!
Wordt dus vervolgd,😇👍, de Prietprater,🤡

””ik werd vanmorgen wakker, ik kon kleren aantrekken, er was stromend water, ik kon eten en drinken, het leven is goed! Ik ben dankbaar😏””.