Standplaats Appelscha II

🎼🎼 Hallo Allemaal 🎼🎼,

Vanwege de vele enthousiaste reviews van mijn lezers over de vorige Prietprater, leek het mij ook logisch, om over het verhaal Appelscha direct een vervolg te beschrijven. Ook het besef dat mijn einde elke dag dichterbij komt, maant mij tot spoed ( don’t panic, nog geen datum bekend🥴) in ieder geval mijn familiair en werkzaam leven nog op schrift te stellen.
We hadden het als gezin, erg naar ons zin in Appelscha. Kids op leuke school: Wim jr bij meester Farenhout, werd zelfs een huisvriend, en Wiebren bij juf Bijsterbosch, familie ook later huisvrienden . Wie daar ook nog lang bij ons was, onze lieve Grote Munsterlander, Alex. Wel soms gekke dingen: Wiebren, die midden in de nacht al slaapwandelend , uit het slaapkamerraam klimt, enkele meters lager op de grond (gelukkig goed) terecht komt en vervolgens buiten aan de keukendeur naar zijn moeder roept om weer binnen gelaten te worden😇 Dus zware sloten op zijn slaapkamerramen.🫢. Toen paniek, nu een ” grappig” verhaal🤭. In die tijd begon bij mijn Lief en mij de wens te ontstaan om ook een dochter in ons gezin te mogen hebben. Garanties dat de Prietprater daartoe in staat zou zijn, waren er niet. In die jaren was interlandelijke adoptie een actueel onderwerp, wat ons zeer aansprak. Om voor zo’n adoptie in aanmerking te komen, was een Beginseltoestemming van Den Haag nodig, die verkregen kon worden middels een gezinsonderzoek door de Raad van de Kinderbescherming. Eensgezind deze stap gezet die gelukkig resulteerde in het verkrijgen van de steeds meer gewenste toestemming. Dit alles rond 1978. Via, via werden we lid van de vereniging Buitenlandse Adoptie Noord Nederland, BANND, waarvan de familie Blauw zeer intensieve contacten onderhield met een zuster Jane die in Djakarta een kinderhuis voor weeskinderen verzorgde. Onze hoop en verwachting werd in februari 1979 tot vreugde en blijheid getransformeerd met het bericht dat in het kinderhuis van Jane, een klein meisje van 2 maanden op ons wachtte.😇🥰👩‍🍼! Onze hele wereld en gezin ” halleluja”. Tegelijkertijd begonnen ook voorbereidingen voor het ophalen van( toen nog) Meta Maimunah. Eerste vraag was, ” wie ging haar ophalen?”🤔 Al snel waren we het eens dat dat mijn Lief moest zijn, onderbreking van mijn studie was lastig en ik vond het ook logischer dat mijn Lief, als beste moeder, haar dochter daar ophaalde en direct kon verzorgen. Daarna allerlei documenten die vertaald moesten worden in het Indonesisch, visum voor mijn Lief persoonlijk ophalen op de Indonesische Ambassade in Den Haag, reisdata plannen. Wat heel fijn en belangrijk was van de BANND- organisatie, dat ons voorgegane adoptie- ouders, zich aanboden om vertrekkende aspirant- adoptieouders, met raad en daad, ervaringen etc. voor te lichten. Op deze wijze leerden wij Toni en Martin Dragtsma uit Noordwolde kennen. Zij hadden kort tevoren hun zoontje opgehaald. Geweldig lieve mensen, die ons een schat aan ervaringen en ” hoe alles daar in zijn werk ging” uit eerste hand konden vertellen. Voor mijn Lief heel belangrijk, immers alleen zo’n reis en gebeuren op je af zien komen, dan is concrete info zeer waardevol. Alleen!!!!, gelukkig niet, tegelijkertijd met mijn Lief gingen nog 2 echtparen hun adoptie- kindje ophalen bij Jane :Jan en Rina en Agaath en Eduard! Uiteindelijk de belangrijke vertrek-dag, 11 maart 1979 vanaf Schiphol, via Singapore naar Djakarta. Op Schiphol trof mijn Lief haar mede adoptie- ouders. Voor mij de taak alleenstaande ouder te zijn, te studeren en de dagen aftellen………🤣.

“” het mooiste geschenk dat je kunt krijgen, is een nieuwe dag om te leven””

Overigens: vandaag is de nestor van blues, americana, countrymuziek- muziek jarig: Willie Nelson, 89 jaar geworden en ” **still going strong”**😇☀️🏆🎸🇺🇸!

Wordt vervolgd,🤡