?? Hallo Allemaal ??,
Een berichtje van de man die “ heldhaftig” en “ onverstoorbaar” bezig is om het uiterste uit zijn nieuwe knie te halen.
Goeiemorgen,
op dit moment vanaf de bank en naar buiten kijkende naar een miezerige wereld. Mis dus niks om niet naar buiten te kunnen/ mogen.
Als eerste moet ik zeggen, dat de zorg van mijn liefje voor mij uitstekend is en dat daar niet altijd een passende waardering en dank voor wordt terug gegeven! Driewerf “FOEI” daarvoor. Echte liefde.
Over het geheel genomen gaat het wel naar behoren, vooral overdag.
Pijn is verdraaglijk en het mandje met “ snoepjes” is nog lang niet leeg!
s’ Nachts is een crime: ondanks de snoepjes blijft er pijn, de knie/ been is nooit in een optimale ligstand te krijgen en “Klaas Vaak” laat daardoor veelal verstek gaan.
Om half 11 neem ik de basis hoeveelheid snoepjes en krijg ook nog een reserve dosis mee. Tergend langzaam gaat de klok naar ongeveer 3 uur waarna ik de reservedosis als een junk tot mij neem.
Veelal komt er dan een moment van slaap en rond 5 uur mag ik de “alles verlichtende “ morfine-pil tot mij nemen en slaap ik echt een beetje tot rond 8 uur. Helaas zijn deze blauwe pilletjes bijna op!
De nacht is dus een kwelling!
Gister is mijn steun en toeverlaat voor de komende tijd, fysiotherapeut Jelle, bij mij thuis geweest, kennismaken en op hoofdlijnen aangevend wat er te gebeuren staat.
Eerste indruk is positief, jonge vent, bijna 30, en ziet mij weer optimaal functionerend maken, als een persoonlijk doel en uitdaging. Waar nodig ook streng. Traject van 9 maanden ligt voor ons! De eerste oefeningen zijn gedaan en het huiswerk is bekend. Volgende week woensdag naar zijn praktijk, in het gebouw van Jan Postma.
Overdag lukt het mij aardig mij te vermaken: krantje en vooral Netflixen. En ondertussen sleept ma alles aan en kan ik ook alles aan haar vragen of opdragen.
Het been is een waar kunstobject geworden, alle rood kleurschakeringen zijn aanwezig en de normale vorm en verhoudingen zijn ver te zoeken.
Maar, “ eens” zal dit belangrijke lichaamsdeel weer schitteren en bionisch functioneren.
Ik weet dat ik voortdurend in ieders aandacht ben en vind dit voorlopig een rustgevende gedachte.
Ik stop ermee, ga allerlei oefeningen doen, rusten op de bank, ma aan het werk houden en alvast vooruit denken aan wat ik straks weer allemaal kan doen.
Groeten van uw revaliderende en voorbeeldige scribent,
Wim A Smit ?