Purmerend (II)

🎼🎼 Hallo Allemaal 🎼🎼,

Na vijf jaar goed functioneren werd je- automatisch- bevorderd tot wachtmeester der Rijkspolitie Ie klasse ( drie strepen op je mouw) dus op 1 oktober 1973 gold dat ook voor mij. 👍
Als je nog verdere ambities had, Opperwachtmeester en Ajudant!!!!! worden, diende je het B-diploma te behalen.
Daar was een dienstcursus voor, maar met al die jonge mensen in het district was ik nog lang niet aan de beurt!
Maar……mijn gelijk ambitieuze vriend en collega Job van Breugel en ik hadden dus prima contacten bij de gemeentepolitie Amsterdam en zo kon het gebeuren dat we – wel in eigen tijd en kosten- deze B-cursus mochten volgen bij dit korps!
Uiteraard met succes, – na 2 jaar -, en daarmee was bij voorbaat een succesvolle carriere voor ons weggelegd!
Wat bijzonder is- wat onze ambitie betreft-, dat we beiden later- wel los van elkaar en zonder weten-, ook nog de officiersopleiding aan de Nederlandse Politie Academie hebben gevolgd.
Waren beiden toen al een beetje “ witte raven”!
Het B-diploma werd uitbundig thuis gevierd, waarbij alle collega’s, inclusief adjudant Vrouwe, zich bijzonder vermaakten.
Een ding was vanaf dat moment zeker:
ik hoefde geen wmr. I- ZV te blijven!

Als ik aan de periode Purmerend terugdenk, schieten er veel herinneringen door mijn hoofd. Een ervan zelfs nu nog haarscherp!
Een avonddienst in de gsa surveillerend in het centrum van Purmerend.
Op een gegeven moment zien we een grote personenauto staan met een Belgisch kenteken. Op basis van “ politie-gevoel” rijden we richting deze auto. Kennelijk zien de inzittenden ons naderen want deze auto scheurt ineens met grote snelheid weg, richting Amsterdam.
Van Purmerend naar Amsterdam is een provinciale smalle weg.
Onze gsa was natuurlijk geen partij, maar toch er achteraan.
Wie schetst onze ontzetting dat na enkele kilometers we op een direct daarvoor plaatsgehad hebbende frontale botsing rijden van “ onze” auto met een tegenligger.
De brokstukken, stof en glas waren bij wijze van spreken nog aan het neerdalen!
Wat we aantroffen:
3 doden, de beide inzittenden van de verdachte auto en…… dieptriest – wat later blijkt- een Amsterdamse collega die na avonddienst naar huis reed!
Dat beeld houd je lang bij je: in het mortuarium geconfronteerd met 3 zwaar gekwetste lijken op brancards.
Van emotie omschakelen naar passend onderzoek!
Later bij onderzoek blijken het 2 Marokkaanse criminelen te zijn, in een gestolen auto.
Wat hen naar Purmerend bracht, is nooit duidelijk geworden.
Zware ongelukken had je overigens vaak, vooral in de polders Wormer en Purmer, rondom Purmerend.
Smalle wegen, bomen en sloten en hard rijden deden zich gelden. Veelal ging je er heen om bijstand te verlenen aan de collega’s die verantwoordelijk waren voor verkeer in deze polders.
Over het geheel genomen vind ik dat wat betreft dodelijke verkeers slachtoffers, ik er “ redelijk” goed vanaf ben gekomen.
Ik ken een collega die altijd de pech had bij de meest verschrikkelijke ongelukken betrokken te zijn. Waarom? Lot of toeval???

Purmerend bracht mijn lief en mij ook veel goeds:
twee zonen die daar geboren werden.
Mijn Lief maakte toch het beste ervan!
Om Heit/ pake plezier en verzorging te geven, had ik met de “ dienstrooster” opperwachtmeester geregeld dat ik 10 dagen aaneen werkte en dan 4 aaneengesloten dagen rond een weekend vrij was en we naar Munnekeburen reisden, waar we bij hem verbleven.
Pake was heel blij zijn kleinzoons bij hem te zien en ons gezelschap en wij met de dankbaarheid waarmee Heit dit beleefde. Als we weer naar Purmerend vertrokken, waren er meerdere tranen in de ogen van mijn Lief.

Nog een “ grappige” en bijzondere werkervaring is de volgende…………..

Wordt vervolgd!
Groeten van uw Prietprater, 🤡