Verhuizing

🎼🎼 Hallo Allemaal 🎼,

Vaderdag vandaag, 5 kinderen ( en immense aanhang) en geen een komt langs🤭!

Klinkt zielig, maar is het allerminst!

Ik voel mij elke dag als vader gewaardeerd, maar het hoeft juist niet op de commercieel gecreeerde  vaderdag!

Gister heb ik samen met mijn fijne familie  ( uiteraard ook met de flinke hulp van Hetty en Jelle) de verhuizing van Henk en zijn gezin mogelijk gemaakt:

dat is pas Vaderdag:

samen met je naaste familie  aan de slag: hard en zwaar werken, lol met elkaar hebben en aan het einde van de dag een lekker drankje  drinken op een geslaagde onderneming!

Moe, maar voldaan thuiskomen!😝

Ik wens hen veel welzijn en plezier in deze mooie woning.😘

En ook plechtig met elkaar afspreken, dat binnen de komende 2 jaar NIEMAND meer mag verhuizen. Die rust hebben we wel nodig!

Nu dus een echte “Stadsfamilie”, een beetje verheven boven ons, eenvoudige wijkbewoners!  Als je op bezoek wilt, even aanmelden, want je hebt  een parkeervergunning  nodig!!🧐

Een mooie test is de eerste TT-week:

veel geluid, drukte en lopend van en naar het huis en feestgebeuren; voor sommige ideaal gelet op hun wankele loop en onbezonnen gedrag onderweg!

Het tuinhuis biedt vast ongekende mogelijkheden voor deze feestgangers.😂

Over de  TT- kermis gesproken:

wat een mooie tijd met de nog kleine kleinkinderen gezamenlijk zondags-middags  de kermis te bezoeken. Enthousiasme,  samen in de botsauto’s met een stevige arm om hen heen teneinde hen te beschermen, spanning om wel of niet in een draaimolen te durven, touwtje trekken en met een kruisboog schieten op grote knuffels ( en eeuwig respect) te winnen.

Dat herinnert mij ook aan de tijd dat ik “klein” was, in Laren waar in de eerste week in juli altijd een hele  grote kermis was, midden in het dorp, op een terrein dat het hele jaar door ook officieel  “ het kermisterrein ” heette.

Het hele dorpscentrum was versierd met lichtjes, opgehangen tussen de mooie bomen op de Brink en ook een grote poffertjeskraam.

En dan een middag, samen met mijn lieve oma Smit, met zijn allen naar de kermis.

We mochten overal in en de afsluiting was met elkaar lekker poffertjes eten! En op weg langs de grote “zuurstok- en nougatkraam” waar je al het lekkers van de wereld mocht uitzoeken: Oma betaalde voor haar kleinkinderen!

Een herinnering nu, maar nog zo mooi en warm: een klein wereldje, beschermd en met elkaar plezier en verwennerij beleven.🥰

Nog een herinnering van een heel ander nivo:

het laatste jaar dat ik in Laren de kermis meemaakte, – ons gezin was al verhuisd en ik 15 jaar oud- hielp  mee om een kermisattractie s’ nachts  af te breken; kon je een mooi centje mee verdienen!

Terwijl ik daarmee bezig was , sprak een onbekende man mij aan, die zei dat wat ik verdiende ook van hem zou krijgen, als ik met hem mee ging naar huis!!🤢

Uiteraard werkte  ik liever echt voor mijn geld en bedankte de man vriendelijk!

Ach ja, wat een verhuizing aan mooie en bijzondere gevoelens kan losmaken!🥴

uw mijmerende Prietprater, 🤡.