?? Hallo Allemaal ??,
Hier een ( geruststellend) bericht uit Huize Avondrood!
We leven nog, maar daar is het ook mee gezegd!
Lang zullen we Hemelvaartsdag 2018 herinneren! Zonder ons daarover vooraf te informeren ging mijn lief, onze moeder, een poging doen om ter Hemelvaart te gaan! Op een afgelegen stille plek langs het Kanaal nam ze een aanloop en sprong omhoog?
Helaas won de zwaartekracht het van haar Hemelvaartwens en werd het een soort ingewikkelde salto, die eindigde met haar linkerschouder op het plaatselijke beton!
Nou, dit was ook direct de start van een periode van zware pijn, immobiliteit en algeheel niet meer welbevinden. Spoedhulp, rontgenfoto’s, volstrekte onmogelijkheid om nog maar iets te kunnen doen en vooral in het geheel nietmeer kunnen slapen.
Naast de gebroken schouder hebben meerdere onderdelen van haar lichaam ( linker-arm, linkerknie) helse en hallucinerende kleuren van fel rood tot grijs en elke schakering daartussen in.
Maar: er is toch nog enige rechtvaardigheid!
De voormalig gehandicapte partner is inmiddels zover gerevalideerd, dat hij nu zijn lief met zachte en liefdevolle hand kan steunen en met haar kan meeleven. In- en uitruimen van de vaatwasmachine, geen probleem meer!
Ik had ook kort voor deze ongeluksdag “ rij-examen” gedaan bij Marjan, waarbij de bepalende voorwaarde was of ik in staat was ( spierkracht en snelheid in knie) een noodstop te maken. Zo gezegd, zo gedaan, mijn lief met haar hoofd tegen de voorruit bij een noodstop, leverde bewijs dat ik weer in staat was tot verantwoord autorijden.
Deze week ook voor het laatst bij dr Lars van Rozen geweest: 150 % tevreden en met geen beperkingen meer, afscheid genomen voor een jaar.
Dat was voor mijn fysio, Jelle, direct een vrijbrief om mij vanaf dat moment 2 x in de week te gaan “ behandelen”! Ik wist niet hoeveel martelwerktuigen Jan Postma beschikbaar heeft om mij weer “ wedstrijd”-fit te maken.
Ook direct natuurlijk de hele dag de tuin etc in, met als resultaat ‘s avonds een knie die niets meer wil!
Vrijdag met mijn lief naar WZA, chirurg Groote, voor controle. Afwachten wat hij ervan vindt.
Maar al met al: de afgelopen week gaven misschien een beeld hoe het gaat, als we beiden 85 zijn: heel voorzichtig, eigen tempo, elkaar helpen! Maar ook dat je samen, – de lamme (mijn lief) en de kreupele ( ik) – je ook best kunt redden.
Een voordeel/geluk bij deze omstandigheden: regematig wordt door dochters, schoondochter het lekkerste voedsel aangevoerd, veelal met ***** te waarderen.
En blijf denken: er zijn (nog) ergere dingen die je kunt overkomen!
Groeten van uw – ook in verzorging utmuntende- scribent,
Wim A Smit ?